Mai am un singur dor
Mai am un singur dor:
In linistea serii
Sã mã lãsati sã mor
La marginea mãrii;
Sã-mi fie somnul lin
Si codrul aproape,
Pe-ntinsele ape
Sã am un cer senin.
Nu-mi trebuie flamuri,
Nu voi sicriu bogat,
Ci-mi împletiti un pat
Din tinere ramuri.
Si nime-n urma mea
Nu-mi plîngã la crestet,
Doar toamna glas sã dea
Frunzisului vested...
Pe cînd cu zgomot cad
Izvoarele-ntr-una,
Alunece luna
Prin vîrfuri lungi de brad.
Pãtrunza talanga
Al serii rece vînt,
Deasupra-mi teiul sfînt
Sã-si scuture creanga.
Cum n-oi mai fi pribeag
De-atunci înainte,
M-or troieni cu drag
Aduceri aminte.
Luceferi, ce rãsar
Din umbra de cetini,
Fiindu-mi prieteni,
O sã-mi zîmbeascã iar.
Va geme de patemi
Al mãrii aspru cînt...
Ci eu voi fi pãmînt
In singurãtate-mi.
(1883, în vol. Poesii)
|
|
One Wish Alone Have I
One wish alone have I:
In some calm land
Beside the sea to die;
Upon its strand;
That I forever sleep,
The forest near,
A heaven clear,
Stretched over the peaceful deep.
No candles shine,
Nor tomb I need, instead
Let them for me a bed
Of twigs entwine.
That no one weeps my end,
Nor for me grieves,
But let the autumn lend
Tongues to the leaves,
When brooklet ripples fall
With murmuring sound,
And moon is found
Among the pine-trees tall,
While softly rings
The wind its trembling chime
And over me the lime
Its blossom flings.
As I will then no more
A wanderer be,
Let them with fondness store
My memory.
And Lucifer the while,
Above the pine.
Good comrade mine,
Will on me gently smile;
In mournful mood,
The sea sings sad refrain ...
And I be earth again
In solitude.
(Transl. by Corneliu M. Popescu)
|
|
Hab einen Wunsch zuletzt
Hab einen Wunsch zuletzt,
Wenn abends still ich geh,
Dass man mich sterben lässt
Am Rand der See;
Und der Wald sei mir nah
Und sanft mein Traum,
Und überm Meeressaum
Der Himmel weit und klar.
Brauch keinen Lichterreigen,
Kein reiches Totenbrett,
Man flechte nur ein Bett
Mir aus jungen Zweigen.
Soll keiner auf der Flur
Mein End beweinen matt,
Der Herbst geb Stimme nur
Dem kleinen welken Blatt...
Wenn immerdar dann fällt
Der Quell mit hellem Ton,
Gleite ganz sacht der Mond
Über dunkler Tannen Zelt.
Kuhschellenklang soll wehn
Im kühlen Abendwinde,
Lass über mir der Linde
Erhabne Zweige gehn.
Werd ich nimmer unstet sein
Sodann für alle Zeit,
Schließ in den Sinn mich ein
Mit Zärtlichkeit.
Steigt auf der Abendstern
Überm Schatten des Tann,
Wird mir als Freund sodann
Schenken ein Lächeln gern.
Und ächzen wird vor Leid
Die See mit rauhem Reim...
Doch ich werd Erde sein
In Einsamkeit.
(Aus dem Rumänischen übertr. v. Alfred W. Tüting
1994
© All rights reserved)
|

|
Egy vágyam van ma még
Egy vágyam van ma még:
Ott hunyjak el egyszer,
Hol halkan zsong a kék
Alkonyban a tenger.
Álmom szelíd legyen,
Mély erdei hûsben,
A vízre derûsen
Tekintsen tág egem.
Nem kell henye pompa,
Zászlók se lengjenek -
Zöld ágyat vessetek
A zsenge falombra.
Fejemnél könnyeket
Senki sohse ejtsen,
A holt avar felett
Az õsz dala pengjen.
Csermely csobog s a fák
Között lefelé dõl,
fenyõk sûrûjébõl
A hold magasra hág.
Kolomp szava ring át
Az alkony hûs szelén,
S a szent hárs könnyedén
Lepergeti szirmát.
Sok vándorlás után
Majd ott pihenek meg;
Emlékeim puhán
Becézve befednek.
Sötét fenyõk felett
Sok társam: a messze
Kis csillagok ezre
Megint reám nevet.
Míg szenvedélyemre
Vad tenger-dal sajog,
De én lent porladok
Magányba temetve.
(Franyó Zoltán ford., 1961/1968) |
|